Deel III: Winds of Change

“There are a lot of pussies on both sides in this campaign.” – S. Lavrov

Die quote vond ik wel grappig, we gaan nu we eerst even over koetjes en kalfjes praten natuurlijk. Lijkt je dat nu drie keer niks ga dan maar naar de 2e alinea.

Allereerst verschrikkelijk nieuws twee weken geleden: Mijn trimmer weigerde nog langer te trimmen… M.a.w. die is kapot (gegaan). Echt verschrikkelijk, bijna 4 jaar lang trouwe dienst en dan kapt hij er mee als ik hier zit en amper weet waar ik een nieuwe kan kopen (zo’n beetje elke winkel). Dat gebeurde natuurlijk ook nog eens zo halverwege dat ik dan bezig ben natuurlijk, hè. Net de rechter kant gehad, 2mm lengte, mooi vanaf de haarlijn zo naar beneden gewerkt. Ging dat ding steeds trager werken. Zo’n knullig geluidje. Je weet wel, dat je gewoon voelt aankomen dat “het lampje” uit gaat (het was natuurlijk geen lampje, maar dat gezoem van die trimmer wat steeds trager ging.). Je kan je wel voorstellen dat dat een ontzettend vervelend moment was. Uiteraard kwam ogenblikkelijk mijn infanterie-instinct naar boven (“infanterist verzin een list”, nee jongens ik heb niets gejat) en heb ik de stekker van mijn oplaadkabel in de verdeeldoos gestoken. En wat denk je: Inderdaad! Helemaal niets… Wat bleek nu! De stekker van de verdeeldoos zat helemaal niet in het stopcontact! Ik begreep onmiddellijk de essentie van de situatie en als vanzelfsprekend deed ik met mijn niet ‘trimmer vasthoudende hand’ de stekker van de verdeeldoos (die ene waar de trimmerkabelstekker inzit) de stekker in het stopcontact. Ondertussen begon het zweet van m’n voorhoofd te druipen want het is (door die centrale verwarmingsinstallatie) ontzettend warm in onze badkamer. Ik herpositioneer mij voor de spiegel. Haal diep adem. Kijk naar mijn trimmer. Ik zie het lampje branden wat zou moeten beteken ‘ik (de trimmer) laad op”. Ik trek mijn wang huid strak door een ‘smoel te trekken naar links’ zet die trimmer op m’n wang. Vervolgens druk ik met mijn duim de aan-knop in en wat denk je?


Winds of change

De kamer is in een staat van absolute top. Dat heet, hij is ontzettend schoon, de kleren liggen ‘mes-breed’ op de planken en de overhemden en jasjes hangen op kleur van links naar rechts. Tevens hangen daar nu een leren jack en een prachtige mantel naast. Mijn zomerjackie begon uit elkaar te vallen van ellende ( het einde van een Armani tijdperk…). Verder is de koelkast conform ingricht. Maximaal melk (half volle, ik vind geen magere.) en een goedje wat hier verkocht wordt onder de naam ‘Kefìr’. Het is een beetje een mix tussen yoghurt en karnemelk. Heerlijk spul als je het mixt met aardbei proteïne poeder (mocht je nu niet weten wat dat is: dat is dus gezond spul waarvan je op natuurlijke wijze heel erg sterk wordt. Inderdaad een soortje spinazie, maar dan zonder onzin). De ‘Kip, broccoli en ei’ mix is afhankelijk van de supermarkt. Soms is wel (ingevroren) broccoli soms is het er niet. Gek genoeg kost 500g brocolli ongeveer drie euro vijftig, hetzelfde als één kilo kip. Wel met water volgespoten kip, maar dat daargelaten. De kaas hier is heerlijk! Verse kaas is goedkoper dan uit ‘de verpakking’ dus er ligt een old-school stuk kaas in de koelkast. Oh! En recentelijk heb ik havermout gevonden (eentje die wel op NL havermout leek en te eten is) en dus is het gebruikelijke ontbijtje weer beschikbaar om 0700.
Ten slotte wil ik nog graag mededelen dat onze kamer volhangt met kaartjes met daarop de Russische benaming van dat voorwerp.

Tijdje terug (ja ik tel de dagen ook niet he) naar het welbefaamde Gorkipark geweest. Zegt geen mens iets natuurlijk dus https://nl.wikipedia.org/wiki/Gorkipark . Daar is altijd wel iets te doen en er zijn ontzettend veel mensen. Na ongeveer 43 min en 45 seconden kan ik daar zijn vanaf mijn kamer tot aan de poort van het park. Dat park wordt dus genoemd in het liedje ‘Winds of Change’ van de Scorpions… Hartstikke leuk natuurlijk dus ik dacht ik zet dat maar in de titel.

De kou staat voor de deur! Nou is het wel wat frisser aan het worden hier in Moskou. ’S Avonds zo tegen het vriespunt aan en overdag slechts 13 a 16 graden. Dus de meeste mensen lopen hier al rond met wanten, mutsen en weet ik het wat. Een beetje softies zijn ze over het algemeen wel. Neemt niet weg dat het hier ontzettend afkoelt. En, aangezien je constant relatief ver van huis bent (MGIMO tot het centrum is ongveer 45min) moet je dus wel van te voren bedenken wat je gaat doen anders ga je ongetwijfeld kou lijden of vervroegd naar huis verplaatsen om een jas te halen (en elke keer een nieuwe kopen is voor mij geen optie…). De metro heb ik onder controle. Prachtig systeem (had ik dat al gemeld?)! Nu de buslijnen nog. Die zijn iets ingewikkelder en naar mijn mening onpraktisch aangezien hier in Moskou constant files zijn…

Van het weekend dan toch ook nog eens Nederlands gesproken en zelfs een beetje Zeeuws. Jawel, Twee Yesenaren kwamen (min of meer) op bezoek! Marijn en Mariëlle bedankt! Geweldig natuurlijk, want tot nu toe werd hier elke taal gesproken behalve de mijne! Zo heb ik min of meer (uit m’n hoofd) een rondleiding gegeven door de stad en een plan bedacht (gedaan alsof ik wist) waar we heen gingen. Gelukkig is alles goed gekomen en hebben we veel van de stad kunnen zien. Zowel, oost- als westelijk in de stad, maar ook onder grond. (Ja, dat onder de grond snapt geen mens en dat snap ik ook wel, maar als je wil weten wat ik bedoel moet je maar langskomen hoor.)


*2e Alinea, wat ik dus wou vertellen: ik heb een nieuwe trimmer.


Groetjes!

Робберт