Deel I

Deel I

Laten we beginnen met te stellen dat het ontzettend leuk is dat je dit leest. Laat het even op je inzinken en er komt vanzelf een glimlach op je gezicht… Zo eentje van ‘wat lult hij nou weer’. Zo die zit.

Nou. Is het dan toch allemaal nog gelukt. Voor de gene die ik helemaal niets verteld heb van het voortraject, even een korte résumé:
We gaan terug naar het jaar 2016, december (zwart-wit beeld komt op). Ik verdedig met hand en tand mijn scriptie en dat met succes. Die zelfde avond zit ik nog te ‘internetten’ op zoek naar Master opleidingen. Rotterdam en Nijmegen trokken de aandacht. Eerste keuze Rotterdam! Een eis is dat men de GMAT (score minstens 600) aflegt. Nu is dat best een pittig testje, dus tijdens de eerste poging ging ik lekker hard op m’n bek. Echt lekker. Na 2 maanden intensief oefenen (dank je wel Andrea) toch die test gehaald en kon ik naar R’dam. Maar na een informatieavond had ik geen zin meer in die betreffende opleiding… Ah wel… Het was nog maar Maart.

Vervolgens naar Nijmegen! Ik zou wel even solliciteren op de Master European studies Duits Nederlandse relaties. Een beetje Duits praten en zo. Vrijwel direct na het sollicitatiegesprek kreeg ik bericht daarvoor aangenomen te zijn. Het ging wel heel makkelijk allemaal…

Dus, ik maak nogmaals mijn CV op orde, ik maak een prachtige (makkelijk aan te passen email) en verstuur deze naar legio universiteiten over de wereld. Ook de bekenden Oxford, Harvard, Humboldt etc. Nu kreeg ik meestal vrij snel een bericht terug dat mijn kwaliteiten totaal niet voldeden aan hun eisen en dat ze mij deswegen helaas niet toe laten konden… MAAR!
Er waren ook positieve reacties! Waaronder de Staats universiteit van Politieke betrekkingen en Diplomatie in Moskou, oftewel MGIMO. Wat kennelijk nog al een universiteitje is in Rusland. Ik kon op twee masters solliciteren: Governance and Global affairs (GGA) en Politics and Economics of Eurasia (PEE). In deze volgorde heb ik ook gesolliciteerd. Mij kwam vervolgens ter oren dat ik begin juli de uitslag van de sollicitatie procedure zou ontvangen.

En die kwam eind juni! Ik werd geaccepteerd voor de Master Politics and Economics of Eurasia. Ik kon nog verder solliciteren op een andere route voor GGA, maar we weten allemaal: je moet een gegeven paard niet in de bek kijken.

Met dank aan mijn kameraden van 42BLJ was ik een maand later uit dienst en was ik ineens mijn aanspreek titel kwijt. Op vakantie met de (Defensie-) maten konden ze er geen genoeg van krijgen mij uit te leggen dat ze niet meer naar mij hoefden te luisteren. Vervolgens ben ik 3 weken gaan uitleggen wat ik allemaal van plan was en heb ik gemiddeld iedereen 5 keer gedag gezegd. Het toppunt was de surprise party waar een berg mensen aanwezig waren waar ik (verdomme nog aan toe) speciaal een dag voor uitgetrokken had om daar eens langs te gaan. Je snapt wel: ik vond/vind het geweldig! (thanks Ro)

25 hadden Pa en Ma een dagje vrij genomen om mij persoonlijk af te zetten op het vliegveld (een paar uur later werd ik weer afgezet door een taxi chauffeur, die zelfde taxi chauffeur zette mij ook af op mijn eindbestemming). Dus 25 augustus zit ik om 23:40 in het vliegtuig. Vertrek punt Zaventem. Bestemming Sheremeteyvo. 26 februari 0530 stond ik voor de deur van het slaapgebouw.
Ik werd warm ontvangen. De kachel stond volle bak aan en het zweet brak me uit na de eerste paar trappen. Olga, (ja ze heet echt Olga) gaf me wat Sovjet beddengoed en een (hand?) doek. Na tien keer in het Russisch het woordje ‘slapen’ te hebben gezegd ging bij mij het lampje branden toen ze de wel bekende ‘hoofd op handen’ beweging maakte. Dus we gingen naar mijn nieuwe kamer. En het was… Een vieze gore bende. Stof, plakvoer, roest, troep… Het was er allemaal… Dit had ik in 4 jaar inspecties nog niet mee gemaakt… Maar Olga die maakte m’n bed vrij (er lag troep op), gaf een goedkeurende knik en zei: welterusten (denk ik, in het Russisch). Nou moet ik zeggen, was ik best moe… Maar geen vezel in m’n lijf die het een goed idee vond om ili te gaan (ili = In Liggen). Dus poesen en mijn kast schoonmaken was de missie. Nou wat daar allemaal wel niet uit kwam… Laten we het erop houden dat het nu allemaal netter is dan het de afgelopen 10 jaar is geweest.
Die zelfde ochtend om 10:00 het papierwerk met het slaapgebouw (dorm no.2) geregeld en nog even stampij gemaakt bij de dienstdoende beheerder. Die beste man zou wel even bewijzen dat de kamer schoon was. Dus ik steek m’n vinger achter de wc pot en haal er een berg stof vandaan ( en nog wat spul maar ik kon niet goed proeven wat het was), liet het aan hem zien en zei in vloeiend Russisch: ‘Njet’ (nee). Sturen ze me vervolgens een schoonmaker (Aziatisch uitziende vent) die half deed stofzuigen en z’n duim opstak. Zuchtend en lippen pressend stak ik ook maar m’n duim op in plaats van m’n middelvinger. Je moet ook alles zelf doen. Ik heb de Russische vlag opgehangen (vinden ze mooi hier) , alle zooi van m’n kamergenoot op z’n bed gezet en aan het poetsen gegaan. Later kennis met hem gemaakt. De kerel heet Thomas, uit Slowakije maar spreekt vloeiend Russisch. Sportief en rustig. Ik kan het prima met hem vinden. Dat komt wel goed.

De dagen erna stonden in het teken van de introductieweek, socializen, schoonmaken en verkenningen uitvoeren.
Maandag werd (deels) de groepsindeling bekend. Er is een grote groep Fransen en een groep Italianen. De rest is vrij divers. Het aandeel Russen is zeer beperkt. Daar vind ik wel iets van. Maar al met al aardige lui. Wel halen ze stuk voor stuk het bloed van onder m’n nagels vandaan door constant (en dan ook echt constant en altijd) geen een keer op tijd te zijn. Dinsdag tot Woensdag was het her en der een lesje over Rusland (best interessant, maar het gros zit daar uit zijn/haar neus te eten) en wat praktische zaken. Vrijdag was meteen een grote dag! Want minister van Buitenlandse zaken, Minister Lavrov, kwam speechen en vragen beantwoorden en ik had als een van de weinige een kaartje gematigd (zat bijna vooraan ook! Ik dacht ik zeg het even). Charmante kerel, anders dan dat hij op tv overkomt. Opmerkelijker was het publiek. Jonge lui ( 18 a 19 jaar) die vragen stellen zo netjes dat zelfs Maarten van Rossum er van zou staan op kijken. Die vragen waren van te voren opgesteld. Nog flamboyanter was het applaus na elk antwoord dat Lavrov gaf op een vraag(elk antwoord was een kort monoloog van 10min). Twee keer gaf de man toe het antwoord niet te weten… twee keer begint die zaal te applaudisseren… Het leek wel een GroenLinks bijeenkomst. Al met al een mooie ervaring.
Zaterdag nam ik deel (als gast) aan een conferentie over het beperken van WMDs wereldwijd. Ook een interessante ervaring. Niemand had aanvankelijk vragen, dus toen had ik nog wat vragen over de PRNK en Kim jong-un… De (ex) Zweedse ambassadeur gaf vorstelijk antwoord.

Maandag 4 september beginnen de lessen officieel. Dan wordt het dus aanpoten. Het is allemaal prachtig, maar ik heb geen illusies dat het allemaal makkelijk wordt. Gemiddeld spreekt iedereen hier 3 talen, komen ze van aanzienlijke universiteiten, zijn 2 jaar jonger en sommigen worden zelfs opgehaald door een Bentley/BMW/Aston Martin met chauffeur.

2 pagina’s. A good start! Hopelijk is het een beetje te lezen. Over een maand of 9 zal ik wel weer eens wat van me laten horen.