Deel VI: Oeist
Door: Robbert
23 December 2017 | Rusland, Moskou
Ik weet het. Maar geloof me ik heb tig kaartjes verstuurt dus het zal wel meevallen. Het gekke is, of misschien juist helemaal niet gek, dat het kei (8 jaar Oirschot) lang duurt voordat ‘de post’ bezorgd wordt. Het feit dat het zo lang duurt maakt ook mij bezorgt…
Dus hier maar weer even een update.
De trimmer doet het uitstekend. Op de verpakking stond al (in het Russisch he mensen) dat de batterij de eerste paar keren helemaal leeg moest geraken en vervolgens helemaal, echt helemaal, opgeladen moest worden. Zodra hij bijna leeg is gaat er een rood lampje branden. Harstikke handig natuurlijk, want dan weetje dat je niet nog je snor moet weghalen. Of je wenkbrauw ofzo. Daar zijn ze hier ook niet vreemd van. Trouwens als de trimmer oplaad dan knippert er een groen lampje en zodra die vol is dan brandt hij constant. Echt geweldig natuurlijk want dan weet je meteen wanneer je hem kan gebruiken. Toch? Ik bevestig nogmaals dat het een goede aankoop was.
Dus, paar weken geleden begon de ellende Stefan en Willem kwamen langs. Hotelletje geboekt niet te ver weg, uurtje of zo (dit is zonder sarcasme). Ik dus na mijn ‘ collega’s’ die kant op he, “peshkom” zo noemen ze dat hier. Dat betekend “te voet”: dus ik “peshkom”. Zo hup: die kant op. Zo lekker te peshkom een pokken eind naar de metro. Hup in de metro. En dit heb ik de jongens natuurlijk niet verteld he. Maar ik stapte doodleuk in de verkeerde metro toen ik over moest stappen. Gevolg: ik was wat later. Dus ik eindelijk bovengronds (ik begon al zo’n gevoel te krijgen dat ik me door de ‘Mines of Moria’ met een berg van die aardmannen aan het verplaatsen was [Roy loser) ] om vervolgens nog effe lekker peshkom naar het ISIS, excuses, IBIS hotel te verplaatsen. [Nu hebben we een ieder geval een extra lezer van de AIVD.] Kom ik daar aan bij de lobby zitten dan mannen al uitgebreid aan het water. Meteen even ‘de switch’ gemaakt naar het Zeeuws. He want ja na drie maanden vloeiend Russisch [Kuch] dan is het wel even wennen om weer op de ouderwetse manier te zeggen : “Goedenavond lang niet gezien, gaat alles goed met je en vermaak je je nog een beetje”. Kortom “Euj, oeist?”.
Onze watertjes opgedronken en vervolgens naar het centrum van de stad verplaatst. Peshkom Metro peshkom, en hop in het centrum van de stad. Prachtig verlicht met een berg ouderwetse gloeilampen waar zo lekker veel warmte van afkomt. Mooi hoor. Geeft allemaal geen F. Maar ja, het was al laat dus na even te hebben gepeshkommert zijn we weer naar huis gegaan.
De volgende dag kwamen Wil en Steef richting mijn universiteit. Ik had ze verteld dat er veel knappe meiden hier zijn. Dat is ook wel waar. Maar die zijn in de universiteit en daar kan ik ze dus niet inkrijgen… Helaas… Ach ja, om er zelf in te mogen kost het me ook een godsvermogen natuurlijk. He, het is natuurlijk niet allemaal gratis he. Niet meer althans, vroeger wel. Maar ja kennelijk was toen ook alles hartstikke “Katholieke Universiteit Tilburg” geregeld hier. Maar goed, Wil en Steef kwamen langs, peshkom natuurlijk. En hadden een dikke vette rugzak mee. Dus heb ik ze hartelijk ontvangen in mijn 5 sterren kamer. Gelijk wat te drinken aangeboden (water), wat te happen ( Graan) en natuurlijk een opwarmertje (Vodka) want ja, gastvrijheid en zo. Nou toen ging het los hoor! De Rugzak ging open en : Bam! Daar gaan we: Hageslag, Hagelslag, Hagelslag, Hagelslag, Pindakaas 4x, de lekkerste Chocolade van de gehandicapte boerenzoon uit ’s Gravenpolder 2x, souvenirs, babbelaars, boek (al uit), brief, AH plasticzak. Ja, ik kon mijn geluk niet op! [De chocolade kon ik wel op overigens].
Die zelfde dag zijn we naar het museum gegaan van de grote patriottische oorlog. Of te wel 2e wereld oorlog. Overigens ben ik al een paar keer gevraagd wie die oorlog nu ‘echt’ gewonnen heeft. Dat is hier zo’n dingentje he. De Amerikanen hebben er ook een handje van. Ik blijf erbij dat Nederland gewonnen heeft en zeg dan dat ze Michel de Ruyter maar moeten kijken. Dan snapt geen mens er meer iets van natuurlijk, maar ik lig helemaal in een deuk. #alternativefacts. Anyway, dus wij met z’n drieën heel de middag peshkom door het museum. Mooi man. Maar wat bleek nu: buiten was er nog veel meer. En dan bedoel ik niet de sneeuw, want ja die was er ook, maar er was achter het Museum een gigantische collectie aan oorlogsmateriaal te vinden. Overigens was het ook erg winderig. Nee, niet Stefan, gewoon het weer was erg winderig. Met als gevolg dat er vooral ‘horizontale sneeuw’ viel. Is natuurlijk ideaal voor de neusjes en de oortjes. Muts? Wat is dat? Wij waren trouwens de enige drie bezoekers in dat hele ‘garage park’. Let wel: alles stond buiten en Russen houden niet van kou. Not. One. Bit. Er stond daar echt ontzettend veel ‘spul’ maar dat ga ik niet allemaal aan de waslijn hangen natuurlijk. Het rijkt om te mededelen dat er een treinartillerie stuk staat.
Het begint te komen! Ik kan al wat Russische zinnetjes zeggen etc. Twee weken terug test afgelegd en we zitten op A1+. Ik ben natuurlijk zo iemand die als iets niet lukt of het lang duurt er geen bal aan vindt. Zoals veterstrikken, blogsschrijven, paneermeel zoek in de supermarkt en spelling (‘d’ en ‘t’ jak). Maar er wordt ‘veel’ (het blijft relatief natuurlijk) vooruitgang geboekt dus het wordt steeds leuker! [Al enthousiast?] En nu ben ik natuurlijk harstikke slim [kuch] dus heel veel zinnetjes die ik er vaak uitfloep (Nee, geen scheldwoorden) heb ik vertaald in het Russisch om dat eens lekker goed in m’n brein te peshkommeren. Hier gaan we (1): “Nje Volnjoesha, fsjö pad kontrolom”, prachtig he? “No worries, I got this.” Ideaal om te zeggen als iets helemaal de soep in loopt. (2) Eta niekakda ne mozjet biet lèko.” Mooi man: ‘Het kan nooit eens makkelijk zijn’. (It never can be easy). (3) “Padzaloeite moei Niederlanski zad.” Deze is geweldig: ‘Kus m’n Nederlandse kont’. Eerlijk gezegd zag ik deze in een film voorbijkomen… Ik wacht nog op het juiste moment om deze in te zetten. Maar zoals jullie zien, er zijn max vorderingen. Wat? Hoe? Weet ik veel hoe ik de weg moet vragen, lekker boeiend.
Verder moest ik vorige week een belofte nakomen. Drie maanden terug ik een harstikke prachtig (maar vooral goedkoop) fitness abonnement afgesloten. Op advies van Chloé, want zij zat daar al. Dus wij paar keer samen trainen. Dus ik haar uitdagen natuurlijk. Als ze er voor het einde van het jaar 2 pull-ups (optrekken aan een stang) kon zou ik hamburgers maken voor haar maken. (Ik zou natuurlijk niet alleen voor haar die hamburgers maken maar meteen genoeg voor heel de week). Zo gezegd zo gedaan tijdje terug deed ze 2 pull ups. Dat is dus 2 meer dan de meeste mensen kunnen. En de uitvoering was ook heel goed. Veel beter dan die van Sam, Pieter, Mathijs, Ingo, Bryan, Roy, Kyan, Jacco, Stefan, Robin etc. Zo die zit. Anyway, toen moest ik dus om al die ingrediënten want ik koop niet die vieze pre-fab-bbq flappen die iedereen altijd maar koopt op een verjaardagsfeestje. Nee, own-made moest het worden. Dus ik naar de supermarkt (want daar zit de slager). Een kilo rundergehakt (Farshj) in m’n mandje, hamburgerbroodjes, tomatensaus, ui… En toen moest ik even denken. Laatste keer dat ik betrokken was geweest bij het voorbereiden van hamburgers was in Tilburg… En toen had ik meer een uitvoerende functie zeg maar. Maar het schoot me te binnen. 1 Ei en ‘paneermeel’. Het duurde alleen al vijf minuten voor ik op het Nederlandse woordje Paneermeel kwam… En toen moest ik dus de Russische variant gaan zoeken. Dat heeft welgeteld 37 minuten geduurd. Man, man, man. En dan even zonder gein he. Het lijkt niet eens op wat AH heeft! Althans de verpakking. Dat poedertje is gewoon het zelfde. In die 37 minuten is er natuurlijk van alles in m’n mandje gevallen wat niet op de lijst stond. Zoals een zak 400g zak m&m’s, 2 flessen champagne uit de Krim (was zo goedkoop kon niet laten staan, heerlijk spul), wat blikjes tonijn, fles Cola (no worries: Zero), Pesto (je kan het maar hebben) etc. Je begrijpt het al m’n biceps scheurt helemaal uit z’n voegen. Sorry mam xx! Die avond, met volle overtuiging die hamburgers staan maken. De Chinese of Italiaanse (het is altijd een bende van je jewelste. Over rijst of pasta) terroristen hadden dit keer de keuken eens niet helemaal smerig achtergelaten. Dus “Chef Robèrt” deed z’n kunstje in ‘La cuisine’ en daar kwam een hamburgertje uit hoor. Of eigenlijk 15. 15 hamburgers kwamen daar uit. Waarvan Chloé er 2 claimde… Pas problem, he. Je begrijpt: de volgende drie dagen at ik hamburgers. Dus ik ben er nu weer even klaar mee.
Twee pagina’s. (*knikt tevreden). Hier houden we het even bij.
Verder wens ik jullie allemaal Prettige Kerstdagen en een Gelukkig nieuwjaar toe.
En denk eraan: Cuando el toro vienne, correr.
Dus hier maar weer even een update.
De trimmer doet het uitstekend. Op de verpakking stond al (in het Russisch he mensen) dat de batterij de eerste paar keren helemaal leeg moest geraken en vervolgens helemaal, echt helemaal, opgeladen moest worden. Zodra hij bijna leeg is gaat er een rood lampje branden. Harstikke handig natuurlijk, want dan weetje dat je niet nog je snor moet weghalen. Of je wenkbrauw ofzo. Daar zijn ze hier ook niet vreemd van. Trouwens als de trimmer oplaad dan knippert er een groen lampje en zodra die vol is dan brandt hij constant. Echt geweldig natuurlijk want dan weet je meteen wanneer je hem kan gebruiken. Toch? Ik bevestig nogmaals dat het een goede aankoop was.
Dus, paar weken geleden begon de ellende Stefan en Willem kwamen langs. Hotelletje geboekt niet te ver weg, uurtje of zo (dit is zonder sarcasme). Ik dus na mijn ‘ collega’s’ die kant op he, “peshkom” zo noemen ze dat hier. Dat betekend “te voet”: dus ik “peshkom”. Zo hup: die kant op. Zo lekker te peshkom een pokken eind naar de metro. Hup in de metro. En dit heb ik de jongens natuurlijk niet verteld he. Maar ik stapte doodleuk in de verkeerde metro toen ik over moest stappen. Gevolg: ik was wat later. Dus ik eindelijk bovengronds (ik begon al zo’n gevoel te krijgen dat ik me door de ‘Mines of Moria’ met een berg van die aardmannen aan het verplaatsen was [Roy loser) ] om vervolgens nog effe lekker peshkom naar het ISIS, excuses, IBIS hotel te verplaatsen. [Nu hebben we een ieder geval een extra lezer van de AIVD.] Kom ik daar aan bij de lobby zitten dan mannen al uitgebreid aan het water. Meteen even ‘de switch’ gemaakt naar het Zeeuws. He want ja na drie maanden vloeiend Russisch [Kuch] dan is het wel even wennen om weer op de ouderwetse manier te zeggen : “Goedenavond lang niet gezien, gaat alles goed met je en vermaak je je nog een beetje”. Kortom “Euj, oeist?”.
Onze watertjes opgedronken en vervolgens naar het centrum van de stad verplaatst. Peshkom Metro peshkom, en hop in het centrum van de stad. Prachtig verlicht met een berg ouderwetse gloeilampen waar zo lekker veel warmte van afkomt. Mooi hoor. Geeft allemaal geen F. Maar ja, het was al laat dus na even te hebben gepeshkommert zijn we weer naar huis gegaan.
De volgende dag kwamen Wil en Steef richting mijn universiteit. Ik had ze verteld dat er veel knappe meiden hier zijn. Dat is ook wel waar. Maar die zijn in de universiteit en daar kan ik ze dus niet inkrijgen… Helaas… Ach ja, om er zelf in te mogen kost het me ook een godsvermogen natuurlijk. He, het is natuurlijk niet allemaal gratis he. Niet meer althans, vroeger wel. Maar ja kennelijk was toen ook alles hartstikke “Katholieke Universiteit Tilburg” geregeld hier. Maar goed, Wil en Steef kwamen langs, peshkom natuurlijk. En hadden een dikke vette rugzak mee. Dus heb ik ze hartelijk ontvangen in mijn 5 sterren kamer. Gelijk wat te drinken aangeboden (water), wat te happen ( Graan) en natuurlijk een opwarmertje (Vodka) want ja, gastvrijheid en zo. Nou toen ging het los hoor! De Rugzak ging open en : Bam! Daar gaan we: Hageslag, Hagelslag, Hagelslag, Hagelslag, Pindakaas 4x, de lekkerste Chocolade van de gehandicapte boerenzoon uit ’s Gravenpolder 2x, souvenirs, babbelaars, boek (al uit), brief, AH plasticzak. Ja, ik kon mijn geluk niet op! [De chocolade kon ik wel op overigens].
Die zelfde dag zijn we naar het museum gegaan van de grote patriottische oorlog. Of te wel 2e wereld oorlog. Overigens ben ik al een paar keer gevraagd wie die oorlog nu ‘echt’ gewonnen heeft. Dat is hier zo’n dingentje he. De Amerikanen hebben er ook een handje van. Ik blijf erbij dat Nederland gewonnen heeft en zeg dan dat ze Michel de Ruyter maar moeten kijken. Dan snapt geen mens er meer iets van natuurlijk, maar ik lig helemaal in een deuk. #alternativefacts. Anyway, dus wij met z’n drieën heel de middag peshkom door het museum. Mooi man. Maar wat bleek nu: buiten was er nog veel meer. En dan bedoel ik niet de sneeuw, want ja die was er ook, maar er was achter het Museum een gigantische collectie aan oorlogsmateriaal te vinden. Overigens was het ook erg winderig. Nee, niet Stefan, gewoon het weer was erg winderig. Met als gevolg dat er vooral ‘horizontale sneeuw’ viel. Is natuurlijk ideaal voor de neusjes en de oortjes. Muts? Wat is dat? Wij waren trouwens de enige drie bezoekers in dat hele ‘garage park’. Let wel: alles stond buiten en Russen houden niet van kou. Not. One. Bit. Er stond daar echt ontzettend veel ‘spul’ maar dat ga ik niet allemaal aan de waslijn hangen natuurlijk. Het rijkt om te mededelen dat er een treinartillerie stuk staat.
Het begint te komen! Ik kan al wat Russische zinnetjes zeggen etc. Twee weken terug test afgelegd en we zitten op A1+. Ik ben natuurlijk zo iemand die als iets niet lukt of het lang duurt er geen bal aan vindt. Zoals veterstrikken, blogsschrijven, paneermeel zoek in de supermarkt en spelling (‘d’ en ‘t’ jak). Maar er wordt ‘veel’ (het blijft relatief natuurlijk) vooruitgang geboekt dus het wordt steeds leuker! [Al enthousiast?] En nu ben ik natuurlijk harstikke slim [kuch] dus heel veel zinnetjes die ik er vaak uitfloep (Nee, geen scheldwoorden) heb ik vertaald in het Russisch om dat eens lekker goed in m’n brein te peshkommeren. Hier gaan we (1): “Nje Volnjoesha, fsjö pad kontrolom”, prachtig he? “No worries, I got this.” Ideaal om te zeggen als iets helemaal de soep in loopt. (2) Eta niekakda ne mozjet biet lèko.” Mooi man: ‘Het kan nooit eens makkelijk zijn’. (It never can be easy). (3) “Padzaloeite moei Niederlanski zad.” Deze is geweldig: ‘Kus m’n Nederlandse kont’. Eerlijk gezegd zag ik deze in een film voorbijkomen… Ik wacht nog op het juiste moment om deze in te zetten. Maar zoals jullie zien, er zijn max vorderingen. Wat? Hoe? Weet ik veel hoe ik de weg moet vragen, lekker boeiend.
Verder moest ik vorige week een belofte nakomen. Drie maanden terug ik een harstikke prachtig (maar vooral goedkoop) fitness abonnement afgesloten. Op advies van Chloé, want zij zat daar al. Dus wij paar keer samen trainen. Dus ik haar uitdagen natuurlijk. Als ze er voor het einde van het jaar 2 pull-ups (optrekken aan een stang) kon zou ik hamburgers maken voor haar maken. (Ik zou natuurlijk niet alleen voor haar die hamburgers maken maar meteen genoeg voor heel de week). Zo gezegd zo gedaan tijdje terug deed ze 2 pull ups. Dat is dus 2 meer dan de meeste mensen kunnen. En de uitvoering was ook heel goed. Veel beter dan die van Sam, Pieter, Mathijs, Ingo, Bryan, Roy, Kyan, Jacco, Stefan, Robin etc. Zo die zit. Anyway, toen moest ik dus om al die ingrediënten want ik koop niet die vieze pre-fab-bbq flappen die iedereen altijd maar koopt op een verjaardagsfeestje. Nee, own-made moest het worden. Dus ik naar de supermarkt (want daar zit de slager). Een kilo rundergehakt (Farshj) in m’n mandje, hamburgerbroodjes, tomatensaus, ui… En toen moest ik even denken. Laatste keer dat ik betrokken was geweest bij het voorbereiden van hamburgers was in Tilburg… En toen had ik meer een uitvoerende functie zeg maar. Maar het schoot me te binnen. 1 Ei en ‘paneermeel’. Het duurde alleen al vijf minuten voor ik op het Nederlandse woordje Paneermeel kwam… En toen moest ik dus de Russische variant gaan zoeken. Dat heeft welgeteld 37 minuten geduurd. Man, man, man. En dan even zonder gein he. Het lijkt niet eens op wat AH heeft! Althans de verpakking. Dat poedertje is gewoon het zelfde. In die 37 minuten is er natuurlijk van alles in m’n mandje gevallen wat niet op de lijst stond. Zoals een zak 400g zak m&m’s, 2 flessen champagne uit de Krim (was zo goedkoop kon niet laten staan, heerlijk spul), wat blikjes tonijn, fles Cola (no worries: Zero), Pesto (je kan het maar hebben) etc. Je begrijpt het al m’n biceps scheurt helemaal uit z’n voegen. Sorry mam xx! Die avond, met volle overtuiging die hamburgers staan maken. De Chinese of Italiaanse (het is altijd een bende van je jewelste. Over rijst of pasta) terroristen hadden dit keer de keuken eens niet helemaal smerig achtergelaten. Dus “Chef Robèrt” deed z’n kunstje in ‘La cuisine’ en daar kwam een hamburgertje uit hoor. Of eigenlijk 15. 15 hamburgers kwamen daar uit. Waarvan Chloé er 2 claimde… Pas problem, he. Je begrijpt: de volgende drie dagen at ik hamburgers. Dus ik ben er nu weer even klaar mee.
Twee pagina’s. (*knikt tevreden). Hier houden we het even bij.
Verder wens ik jullie allemaal Prettige Kerstdagen en een Gelukkig nieuwjaar toe.
En denk eraan: Cuando el toro vienne, correr.
-
23 December 2017 - 17:23
Adri En Nelly Lamper.:
Leuk om weer een stukje uit jou leven te lezen.Volgens Mij geniet je dagelijks van de Russische cultuur.
Het opsnuiven van sneeuw speelt daar een belangrijk deel in natuurlijk,maar is in ieder geval beter dan stuf.Mooi om toch bezoek te krijgen uit Yese nog wel en dan nog voorzien worden van pindakaas is super natuurlijk.
Verder wensen we jou ook een geweldige Kerst en een subliem en duurzaam 2018 maar dat zal wel lukken met zo een formidabele hoeveelheid hagelslag.
Groetjes van ons.